Stare stoliki

Stare podgryzione przez termity stoliki, przeżyły one nie jedną bujke i nie jedne plotki.
-------------------------------------------------------------
Wszedł, zamówił piwo i usiadł przy stoliku...

Do karczmy zawital nie kto inny jak Kaname Kuran. Plotki o jego zniknieciu w poszukiwaniu Yuuki w zadziwiajaco szybkim tempie obkrazaly wampirzy swiat. Jednak o jego powrocie jeszcze nikt nie wiedzial. Ubrany byl w ciemna peleryne zaslaniajaca jego twarz. Zlustrowal wzrokiem otoczenie i jego wzrok zatrzymal sie na Rido. Cos w glowie pchalo go do tego by sie z nim rozprawic, taka szansa...Jednakze nie mial dzis ochoty na spory rodzinne, za bardzo byl teraz myslami z Yuuki, nie wiezyl, ze nie zyje.

Wbiegła szybko i poszła ze spokojem. Weszła do karczmy i mieszkańcy przywitali ją. Zrobiła gest dziwny ale majestatyczny.
- Dzień Dobry - Odparła ogarnęła włosy swoje właśnie wtedy poprosiła wodę.. Spojrzała się widziała Rido Kuran oraz kogoś.

Odsunal sie slyszac czyjes kroki juz duzo wczesniej, nie chcial dostac drzwiami i w ten sposob jakos sie upokorzyc. Zreszta nawet gdyby sie to stalo, nikt nie wiedzialby, ze to on z racji kaptura. Podobalo mu sie to przebranie. Przystanal prze scianie, szukajac dla siebie wzrokiem odpowiedniego miejsca przy ktoryms ze stolikow. Mala, obskorna karczma. Normalnie by w niej nie postawil swojej stopy, ale byl spragniony i chcial jak najszybciej ten glod zaspokoic. Nagle cos sie w nim obudzilo. Yuuki...? Nie, to nie mogla byc ona, styl poruszania sie i mowienia bardzo sie roznil od tego ktory pamietal, od tego ktory kochal najbardziej. Wiec to musialabyc jego corka. Nie podchodzil do niej, postawil na obserwowanie.

Oczy wtedy się rozszerzyły, nie wie co z nią dzieje ale wtedy umoczyła usta delikatnie robiąc łyk ze szklanki. Dziwnie się czuła, uśmiechnęła. Łzy leciały, Ojcze wiem że gdzieś jesteś rozmyślała ze spokojem. Mrucząc ze spokojem zaczynała śpiewać utwór Suna on Shiro.

Poszukiwania Elizabeth czas zacząć! Władca powoli wszedł do karczmy z nadzieją, że tutaj znajdzie siostrę. Otworzył drzwi, rozejrzał się. Pełno tutaj podejrzanych typów, do tego Rido mówił, że nie mają oni o władcach dobrego zdania. Jego wzrok na chwilę zatrzymał się na postaci w kapturze.

Nie chcial sie ujawniac w tym momencie przed Rido, dlatego nie podszedl do corki. W normalnych okolicznosciach juz dawno by to uczynil. Kazdy spor dzisiaj nie bylby mu na reke, mimo ze z trudem powstrzymywal swa wole zemsty. Usiadl w koncu przy stoliku w kacie i uniosl reke na barmana. Gdy ten do niego podszedl, Kaname wypowiedzial cicho jakies slowa niedoslyszalne dla nikogo innego. Barman skinal glowa poslusznie i skierowal sie na swe stanowisko pracy. Z dolnej polki wyciagnal butelke ze szkarlatna ciecza, odkorkowal ja i wlal do kubka. Wrocil do Bylego Wladcy i postawil przed nim zamowienie.

Odwróciła się ze spokojem, myśli były widoczne i odczuwalne wtedy łzy leciały mocne. Może nie słyszała jego słów co mówił do Barmana, ale wyczytała z umysłu bo wie że potrafi oraz wykorzystała swoją umiejętność.
- Ojcze ? - Odparła po cichutko, jednakże wyczuła go... zaczynały lecieć mocniej po policzkach łzy. Wyczytała i wyczuła jego obecność. To musi być On... Stała i włosy lekko falowały iż była klimatyzacja w Karczmie.

Spojrzał na siostrę zdziwiony. Nie wierzył, że Kaname kiedykolwiek wróci. ALE. Nie miał pewności, że to on. Wciąż uważnie go obserwował.

Wybiegła w płaczu, była cisza ciągła i pogubiła się, może dostała omamu... zamknęła oczy i zniknęła w polu widoku Elizabeth.

z.t

Patrzył parę sekund na nieznajomego. Gdy Yuuki wybiegła z karczmy, pobiegł za nią.

*z/t*

Normalny wampir przybyłby do karczmy wchodząc drzwiami, jednak Yuuki... to Yuuki. Zamiast pchnąć te swego rodzaju wrota do krainy pijaństwa zupełnie jak za magicznym "puff" pojawiła się praktycznie znikąd, a jej suknia zafalowała od delikatnego pchnięcia wiatru, który powstał przy teleportacji. Rozejrzała się spokojnie dookoła, jednak jej oczy były puste i odległe. Na pierwszy rzut oka wydawało się, że myślami jest gdzieś daleko. W rzeczywistości była bliżej niż ktokolwiek mógłby się tego spodziewać. Jej myśli penetrowały każdy umysł, jednak było ich tak wiele że w końcu musiała się po prostu wyłączyć. Z każdej strony napływało odczucie pragnienia. Słodka woń krwi rozchodząca się po karczmie sprawiła, że i ona podniosła głowę do góry wciągając ten rozkoszny zapach. Kiedyś to ona dzieliła się swą krwią z wampirem, za czasów kiedy jeszcze jej wampirze geny były uśpione, gdy żyła jako Yuuki Cross. Ruszyła do przodu w stronę baru nie witając się z nikim, to oni się pierwsi z nią witali, a jednak w tym momencie szok na ich twarzach uniemożliwiał to. Minęła chwila zanim posypało się ku niej "Witaj Yuuki-sama", a ona odpowiedziała na to skinięciem głowy. Zastanawiała się, czy kiedykolwiek przyzwyczai się do ich zachowania. Wieczna chęć wykorzystania pozycji czysto-krwistych do własnych celów, nieufność wobec obcych... wszelkie rozważania urwały się, gdy zobaczyła jedną twarz. Dosłownie wzrosła w ziemię na jej widok tocząc zażartą, wewnętrzną bitwę. Rido Kuran. A więc nadal tutaj był? Mogła tylko stać i na niego patrzeć niezdolna do jakiegokolwiek ruchu.

Odprowadzil corke wzrokiem, a zaraz potem syna. Coz, ulotnili sie rownie szybko jak tutaj przybyli. Jeszcze nadazy sie okazja, kiedy pokaze swa czysto ojcowska strone. Zlapal kubek w dlon i przystawil do ust, sprawiajac by szkarlatna ciecz wlala sie do jego gardla. Tego mu brakowalo, czystej krwi- i to doslownie. Niedlugo potem w karczmie pojawila sie nowa postac, tak bardzo znana Kaname. Odlozyl kubek i przygladal jej sie, starajac sie wypalac kazdy istotny szczegol, zmiane. Wierzyl, ze zyje i teraz wszyscy inni mogli pasc mu tylko do stop- zreszta i tak robili tak na codzien. Widzial ta niemoc na twarzy swej ukochanej. Rido ja zobaczyl i pewnie nie zawachal by sie jej zaatakowac. Zsunal kaptur ze swej glowy, przywierajac wzrokiem do oczu Yuuki. Wstal w koncu i podszedl do niej od tylu, bezszelestnie.
- Yuuki..- Wypowiedzial jej imie z takim samym uczuciem jak kiedys, w akademii cross i pozniej. Objal ja, zblizajac twarz do jej wlosow i wciagajac jej zapach.

Wyczuła obecność jak szła w te same strony uliczką, rozmawiając z ukochanym Zommarim.. tuląc się do jego. Uśmiechała się i wtedy w odczuła woń krwi ale dziwną oraz znajomą bardzo. Drzwi karczmy były otwarte, wiadomo wietrzyli. Wtedy ją zatkało bardzo widząc Ojca Kaname i Matkę Yuuki którzy są razem, może wszystko będzie dobrze. Dziwnie odczuła że nie powinna tutaj być i im przeszkadzać. Jednakże łzy leciały jej, chciała z nim porozmawiać ale może lepiej nie... nie wie jaki teraz on jest.. boi się bardzo widząc też Rido Kuran.. ma złe przeczucia. Odeszła wraz z Zommarim w stronę placu głównego do fontanny Wspomnień..


z.t z Zommarim.

Jedna, jedyna rzecz jaka mogła przerwać to osłupienie, a zarazem tak niemożliwa... właśnie się wydarzyła. Sam jego głos sprawił, że obróciła się w tamtym kierunku. Czyż nie mówiła, że wróci? Jej najbardziej skryta nadzieja, pragnienie. Było tutaj, stał przed nią. Gdyby Yuuki była delikatną dziewczynką, już teraz rozszlochałaby się na dobre... ale nie była. Mogła jedynie patrzeć na niego szeroko otwartymi oczami, które po chwili zamknęły się całkowicie, gdy otoczyła go rękami przywierając do niego tak ciasno, by nie było pomiędzy nimi żadnej, ale to żadnej przestrzeni.
- Kaname-oniisama... - czy to nie bezsensowne, że po tylu latach pierwszymi słowami, jakie mogli wypowiedzieć były ich imiona? Mogłaby tak stać, zupełnie nie przejmując się w tym momencie ani Rido, ani Elizabeth która przed chwilą tu weszła. Co mogłoby być tak ważne by przerwać jej spotkanie z Kaname? Podniosła głowę wbijając roziskrzony wzrok w swego ukochanego i uniosła jedną dłoń przejeżdżając nią po jego policzku jakby chciała się upewnić, że jest prawdziwy. Zatrzymała jeden palec na jego ustach i przejechała mu nim po dolnej wardze, na której chwilę później złożyła pocałunek wspinając się na palce. Bądź co bądź, był wyższy od niej.

-Tak to był Kaname....
Wypił do końca.
-O Elizabeth ciekawe co tu robi...
Podszedł do niej i powiedział:
-Witaj Elizabeth....
Wyszedł

z/t

Znow uslyszal ten upragniony dzwiek jej glosu, a po calym ciele w tym momencie rozszedl sie delikatny dreszcz.
Na jego twarzy nie pojawil sie usmiech ani na chwile. Moze byl w swego rodzaju transie by nie okazac swej radosci ze znalezienia ukochanej? Zreszta, Kaname w takich sprawach zazwyczaj byl malo wylewny i rzadko dzielil sie swoim usmiechem. Poczul jej dlon na swoim policzku i wtedy przekrecil glowe tak, by mogl teraz zaciagnac sie zapachem jej skory i krwi pod nia. Byla slodka i wielu moglojej pragnac,mimo wszystko wiedzial, ze nalezy doniego. Edward co najwyzej byl malym nieporozumieniem w czasach ich romansu. Nie wierzyl by Yuuki o zdrowych zmyslach mu sie oddala. Musial uzywac jakis sztuczek. Juz po chwili zatopil swe usta w jej, bezczelnie wsuwajac tam jezyk.

Elizabeth? Przez chwilę przez jej głowę przemknęło pytanie, dlaczego zwrócono się do niej Elizabeth, jednak faktycznie ci mniej spostrzegawczy mogliby uznać ją za córkę, zwłaszcza że niedawno była uważana na martwą. Nie zawracała sobie tym jednak głowy mając przed sobą postać znacznie bardziej interesującą, chociaż jeszcze nie do końca potrafiła to wykorzystać. Obchodziła się z nim delikatnie, jakby miał się zaraz rozpłynąć, zniknąć z tego świata. Z każdą sekundą nabierała jednak pewności siebie i z początku łagodny pocałunek przerodził się w dziki okaz pragnienia. Podjęła zabawę z jego językiem otaczając ramionami jego szyję, dodatkowo pogłębiając pocałunek. Kogo by obchodziło, że są w miejscu publicznym? Normalnie Yuuki bardzo by się zawstydziła, nie lubiła być pod obstrzałem innych spojrzeń, ale kto by jej się dziwił po tylu latach? W pewnym momencie odsunęła się od niego otwierając oczy. Jej oddech był nieco przyspieszony, jednak na ustach nie malował się uśmiech. Nie był przeznaczony dla tak szerokiej publiki, a to miejsce nie przypadało jej zbytnio do gustu. Zsunęła więc ręce z szyi Kaname niżej, zatrzymując je na jednej z jego rąk i dosłownie wyciągnęła go z tego miejsca.

zt. oboje