Dolny Taras

Przyszła młoda Dama, jednakże stoi przy tarasie myśląc oraz rozmyślając gdzie jest jej Ojciec i czy będzie mieć szanse go zobaczyć w swoim życiu. Oparła się delikatnie, jednakże wiatr wiał ciepłym prądem morskim.

Władca wampirów postanowił przejść się po pałacu. Z dłońmi splecionymi za plecami wszedł na taras.
- Witaj - mruknął. Stał parę metrów za siostrą.

Usłyszała znajomy głos, jednakże to nie był jej Ojciec, a faktycznie podobny odwróciła się, jej włosy w powietrzu fruwają i pokazała się Elizabeth.
- Witaj Zommari - Odparła uśmiechając się, iż rysy są identyczne do jej matki.
Myślała sobie iż mają małą różnicę, ponieważ posiada charakter Ojca i trochę matki. Figura otulona jest wiatrem, można ujrzeć jedynie biodra i przenikającą sukienkę przy dolnej części ciała jej powyżej pasa.

Podszedł bliżej. Oparł się o barierkę i spojrzał na swoje królestwo.
- Aż trudno mi uwierzyć, że ojciec zostawił nam to wszystko.

- To prawda - Odparła do niego spokojnie, jednakże ją to bardzo martwi... to nie jest normalne pomyślała sobie i westchnęła ciężko i spojrzała się w niebo, a chmury takie białe oraz spokojne.
- Niesamowite co nie ? - Odparła do brata uśmiechając się i potem zrobiła lekką minę czując wiatr na twarzy.
- Jednakże mam pieczęć jedynie nad moją siostrą najmłodszą - Odparła krótko i znów westchnęła, wtedy w ręce miała płatki róż rozerwane od łodygi i otworzyła żeby mogły znieść w powietrze.
- Obiecuję Ci mamo że nie dowie się o tym - Odparła do niej krótko uśmiechając się w górę. Łzę uroniła jedną, wtedy zamknęła oczy. A płatki wirowały krótko i swobodnie.

Przez chwilę śledził wzrokiem płatki róży. Przymknął oczy. Zaczął myśleć o rodzicach, o królestwie, o Elizabeth. Lekko uderzył dłońmi o barierkę.
- Damy radę - powiedział, uśmiechając się nieznacznie. Pierwszy raz od paru lat wierzył w to, co mówi.

- Na pewno - Odparła krótko do niego, dotykając jedną ręką zakrywając jego. Uśmiechnęła się i sukienka powiewała lekko wiedząc że nigdy się ona nie dowie. Jak dorośnie wtedy się powie pomyślała.
- Masz drzemiącą siłę po Ojcu, dlatego wierzę Ci że dasz radę w tym wszystkim - Odparła pokazując swoje usposobienie, wtedy dotknęła potem dwie rękami poręczy, rumieniąc się i spojrzała się na morze błękitne.

Znowu się uśmiechnął. To prawda, odziedziczył po ojcu zarówno siłę fizyczną jak i siłę woli. Jednak czasami mogło się wydawać, że rządzenie królestwem go przerasta. Może tak było. Może...
- Razem musimy to wszystko ogarnąć. Przywrócimy wampirom dawną świetność, zobaczysz - zapewniał.

- A no masz rację - Odparła do niego ze spokojem, stojąc przy nim. Wyczuła coś dziwnego krople krwi, jedynie oczy się zaczerwieniły. Usłyszała głos czyiś ale tak bardzo znajomy.. zrobiła krok do tytułu.. wtedy zaczynały łzy lecieć, potem ujrzała coś dziwnego w sobie. Właśnie tak to był smok feniks który przyleciał.
- Ozyrys - Odparła do swojego smoka, poczuła w sobie moc smoka i swoją. Poczuła się dziwnie jakby osłabiona ale to dla niej normalne. Wtedy poleciał Ozyrys do stajni swojej podziemnej jaskini gdzie mieszka.
- Ehh - Odparła i zaczynała się powoli chwiać ze zmęczenia, nic nie wiadomo czy ona ma tak że smok ją osłabił czy ma zawahania zdrowia.

Patrzył na całą scenę zaniepokojony. Podszedł do siostry.
- Może pójdziesz odpocząć?

- Nie nic mi nie jest spokojnie - Odparła i uśmiechnęła się.. do niego.. wtedy właśnie w danym momencie upadła na ziemię.
Odczuwała dziwne rzeczy w czasie upadku i leżąc na ziemi.

Podbiegł do Elizabeth. Oparł jej głowę na swoim ramieniu.
- Na pewno dobrze się czujesz? - podniósł jedną brew do góry.

- Ehh.... - Odparła lekko rękami się otarła oczy.... eem zarumieniła się przy nim.
- Taa już dobrze - Odparła, mógł ujrzeć jej rumieńce, a oczy które się mienią jak rubiny w blasku słońca. Wtedy znów odwróciła twarz w jego stronę, lekko przymrużyła oczy i pocałowała go. To nie był podstęp.

Na początku był trochę zdziwiony. Przymknął oczy. Stwierdził, że trochę głupio byłoby się teraz wyrywać, więc przestał się w ogóle ruszać.

Przestała na krótkim pocałunku i oczywiście mu się nie spodobało. Właśnie wtedy ona wstała otrzepała się z kurzu i poszła w stronę, schodów lekko smutna i majestatycznym krokiem szła.

Wstał. Spojrzał na Elizabeth.
- Dokąd idziesz? - zapytał. Westchnął cicho.

- A co ? - Odparła lekko oddychając wzrok od schodów, trzymając się ściany lekko i stojąc na jednym schodku.
Włosy lekkim muśnięciem otulało jej ciało z przyjemnym chłodnym wiatrem.

- Jesteś moją młodszą siostrą. Martwię się o ciebie - odparł z szyderczym uśmiechem.

- No właśnie i Tylko siostrą młodszą - Odparła do niego i weszła powolnym krokiem na kolejne schody kamienne tarasowe. Miała zakryte grzywą oczy, lekko ujawniły się na schodach krople, właśnie ona teraz roni łzy, jednakże wtedy z lekkiej złości skaleczyła się przez swoje kły w usta. Otarła je, wtedy mógł Zommari zobaczyć że ma dłoni jej widnieje krew.

Spoważniał w parę sekund.
- Hey... wszystko gra?

- Tak, tak wszystko gra - Odparła i poszła biorąc w ręce sukienkę podnosząc lekko, zniknęła poza murami dolnego tarasu. Dziwne że on tego nie wyczuwa, że ona go kocha nie jak brata ale jak mężczyznę nie obchodzi jej to że jest bratem rodzonym.

z.t

Przez chwilę wyglądał na zdziwionego. W końcu dotarło do niego to, co się przed chwilą stało. Powoli poszedł za siostrą. Wiedział, że ją dogoni.

*z/t*