Okolice Kuźni

Niedaleko znajduje się okolica gdzie jest mała chatka, w której wyrabiają z metalu zbroje i miecze oraz inne przedmioty.

Właśnie przechodził koło kuźni gdy postanowił przystanąć żeby odpocząć.
Zrobił mine typu: Daleko jeszcze?

Nie wiedziała czemu, ale biegła jak szalona Elizabeth widząc kroki Rido Kuran, niech jego dorwie.. wtedy szybko dotarła do miasta oraz szła w stronę kuźni, podeszła i stała dotykając muru. Widzi go w środku i odchyliła szybko głowę kryjąc się w kapturze.

Trochę mu się znudziło siedzenie w zamku. Postanowił przejść się po mieście. Gdy doszedł do kuźni, zauważył dwie sylwetki. Stanął naprzeciwko nich.

Rido zauważył Elizabeth ale postanowił się z nią troszeczkę podroczyć.
Głaskał ogara nie zważając na nikogo.

- Ahh - Odparła cicho szepcząc do siebie, ciekawe co ma zamiar Rido Kuran wujek zrobić, morderca mojego dziadka, nie mogła w to uwierzyć.. dlaczego to zrobił. Usłyszała kogoś kto idzie.. wtedy ujrzała Zommariego Kuran. Spojrzała się na niego i nie mogła oderwać wzroku.

Przez chwilę przyglądał się bliżej nieznanemu mężczyźnie.
- Kim jesteś? - zapytał zimnym głosem.

Popatrzył z góry na nieznajomego i odparł:
-Rido Kuran się kłania
Po czym dodał
-Jak mniemam Zommari Kuran?

- Ahmm - Odparła lekko mrucząc pod nosem, jednakże dziwnie czuła się przy Rido kuran, nie rozumiała nadal czemu mnie myli z Yuuki Kuran jej matką, iż są do siebie tak podobne.. wie ale czuje dziwnie trochę jednakże patrzyła się na Zommariego.

Uśmiechnął się szyderczo.
- Tak, to ja. Zommari Kuran we właśniej osobie - syknął.

Rido spojrzał na Zommariego ze spokojem i usiadł na ławce.

- Ahh - Odparła lekko syknęła też i miała zamiar iść ale nie może go zostawić, nie teraz.... pomyślała i wtedy poszła do Zommariego Kuran.. oraz stała przy nim.

- Coś cię zaniepokoiło? - zapytał cicho, odwracając głowę w stronę Elizabeth.

"Podobny do ojca...."
Poprawił włosy.

- Yuuki, ja nie mam na imię Yuuki tylko Elizabeth - Odparła w lekkim szoku, jednakże cofnęła się a wtedy łzy zaczynały jej spływać powoli po policzku.
- Rido-Kuran w przeszłości zabił naszego dziadka Harukę Kuran - Odparła z małym rumieńcem na twarzy, nie mogła w to uwierzyć co mówi i że to jest prawda.

Miał taką samą minę jak przedtem, jakby słowa siostry w ogóle do niego nie dotarły. Jego wyraz twarzy był tak samo arogancki i denerwujący. I ten szyderczy uśmiech, który prawie zawsze mu towarzyszył.
- Przyznam, że tego nie wiedziałem - odparł ze spokojem i bez żadnych emocji.

-Oh Zommar, Zommari...
Powiedział sam do siebie i wstał.
-Ludzie w tawernie nie mają dobrych uwag co do ciebie i zaczynam myśleć że mają racje

- Dosyć ! Nie mogę tego ukrywać nie potrafię, iż muszę Ci powiedzieć co ja czuję do Ciebie - Odparła i przechyliła głowę, wtedy spadła grzywka na jej oczy delikatne.. musiała mu powiedzieć jednakże wtedy powiedziała mu całą prawdę, nie wstydziła się tego oznajmić.. wtedy padły z jej ust.
- Kocham Cię Zommari Kuran, ale nie jak brata jak kocha się rodzeństwo, tylko jak mężczyznę mojego życia - Odparła krzycząc głośno, że jej głos roznosi się po całej okolicy kuźni.. właśnie wtedy ujrzała jak Rido do niego idzie. Wbiegła między nimi zasłaniając rękami i chroniąc własnym ciałem Zommariego ukochanego swojego.
- Nie pozwolę Ci go skrzywdzić ! - Odparła syknęła cicho i zrobiła wyraz twarzy który można znów pomylić z Yuuki.

Uśmiech zszedł z jego twarzy. Słowa Elizabeth cały czas chodziły mu po głowie.
- To raczej ja powinienem chronić ciebie - ostrożnie ją odsunął - I czuję do ciebie dokładnie to samo. Co nie zmienia faktu, że wciąż jestem twoim starszym bratem. Ale skoro się kochamy, to... - wzruszył ramionami.

Teraz właśnie była zaskoczona jego wypowiedzią nie wiedziała co powiedzieć. Zarumieniła się lekko tylko na twarzy, uśmiechnęła się do niego ciesząc jedynie było można zobaczyć lekki uśmiech. Łzy zaczynały lecieć delikatnie po policzku.
- Ahmm - Odparła i wtedy odparła znów do niego mówiąc.
- to ? - Odparła pamiętając co chciał powiedzieć i nie dokończył zdania..

- Nic nie stoi na przeszkodzie, żebyśmy byli razem - dokończył. Objął ją ramieniem.

Wtedy się zarumieniła na policzkach i przytuliła go do siebie też.
- Kocham Cię - Odparła do niego rumieniąc się przy nim i tuląc delikatnie obejmując go rękami.

- Wiem, wiem - westchnął. Kątem oka spojrzał na Rido.

Tuliła się nadal do niego, spojrzała na jego twarz oczy były poważne i wtedy odwróciła głowę w stronę Rido Kuran, nie mogła nadal uwierzyć że on żyje..

Nagle coś mu się przypomniało.
- Elizabeth... moglibyśmy porozmawiać? - i zanim cokolwiek zdążyła powiedzieć, pociągnął ją za rękę i wyszedł. Zdążył jeszcze posłać Rido spojrzenie pt. "Jak za nami pójdziesz, oderwę ci wszystko, co można oderwać". Oczywiście się uśmiechał.

*z/t*